пiша журналiст Дзмітры Гурневiч.З сённяшняй перспектывы можа здавацца, што рашэнне пра пачатак паўстання было памылкай за якую давялося заплаціць вельмі высокую цану.
Хапае разумных, якія спяшаюцца вучыць, што трагедыя 1863-64 гг. павінна паслужыць сучаснікам урокам, во, маўляў, нельга высоўвацца супраць мацнейшых, калі няма шанцаў перамагчы.Паўстанне 1863-64 гг., насуперак досыць пашыранаму ўяўленню, не было проста рамантычнай ідэяй маладзёнаў, якіх распірала энэргія і ўзбуджалі патрыятычныя лозунгі.
Гэта быў адказ на гады прыгнёту, немагчымасць рэалізаваць сябе. Гэта была нянавісць за гады крыўды. Што павінен быў рабіць народ пад акупацыяй, бачачы сваю бызвыходнасць?Гэта адвечная спрэчка, ці варта, калі хтосьці дае нам у морду, адказаць, ці пабачыўшы, што ён мацнейшы, папрасіць прабачэння?
Читать на charter97.org