Людміла Кебіч АПОШНІ СНЕГ Апошні снег… Апошні снежны дзень… Ён сэрца мне працяў Пякучым болем, бо не паўторыцца, не вернецца ніколі, і ўсё, што ў ім было, пакрые часу цень.
Апошні снег… Іскрысты і густы пакрыў зямлю цнатліва-чыстай беллю, ператварыўшы будзень у нядзелю, пазбавіўшы душу пякельнай нематы.
Апошні снег… Апошні белы баль… Між небам і зямлёй вальсуе люты, ды рытміка ўжо дзе-нідзе раскута, і ўжо гучыць капеж па-весняму амаль. КРЫК СНЯЖЫНАК Нібы з казачнага рога, ноч усю валіўся снег.
Читать на grodnonews.by