«Новы час» паразмаўляў з Андрэем Шарэндам. Ён выхоўвае двух хлопчыкаў у эміграцыі і штодня нагадвае ім пра маму Паліну, якая церпіць здзекі за кратамі.
Гэта цяжкая, але поўная надзеі размова, якая выкрывае трагедыю шматлікіх беларускіх сем’яў. — Спадар Андрэй, ці прызвычаіліся вы да ролі аднаго выхаванца двух хлопчыкаў і ці цяжка вам даецца гэтая роля?— Нельга сказаць, што прызвычаіўся.
Я адмыслова не збіраюся да гэтага прызвычайвацца, бо лічу сваё становішча часовым.Так, фактычна ўжо тры гады я адзін з дзецьмі.
Читать на charter97.org