Кастуся Каліноўскага прайшоў праз пяць затрыманняў на радзіме, з’ехаў, а потым адчуў сябе абавязаным Украіне.— Не магу сказаць, што я шмат рэфлексаваў наконт сваёй віны перад украінцамі.
Я адразу разумеў, што нешта трэба рабіць і думаў толькі аб гэтым, — прызнаецца баец палка Кастуся Каліноўскага С., успамінаючы свае адчуванні 24 лютага.Як толькі стала магчыма, С.
адправіўся на фронт менавіта таму, што «адчуваў сябе абавязаным». Аб тым, што прымусіла беларускага хлопца, які шмат гадоў добра жыў у Еўропе, кінуць усё і рызыкаваць сваім жыццём, ён шчыра расказаў «Салідарнасці».— Дзеля справядлівасці скажу, што я не кожны дзень рызыкую сваім жыццём, — папраўляе суразмоўца. — Не кожная ракета, якая ляціць па Мікалаеўскай вобласці, дзе я зараз знаходжуся, накіроўваецца ў мой бок.— Але ж вас чакае небяспека не толькі ад ракет?— Бывае.
Читать на charter97.org